Dzieje osady, czyli chronologia rozwoju osadnictwa na Górze Zyndrama

Określenie „osada na Górze Zyndrama” może być nieco mylące, gdyż w istocie chodzi tutaj o pozostałości kilku istniejących niezależnie od siebie w kolejnych stuleciach wiosek. Bardzo lakoniczne ślady wskazują na pobyt ludzi w tym miejscu już w okresie neolitu. Najstarsza z lepiej udokumentowanych osad powstała jednak dopiero około 1750 roku p.n.e., pod koniec tak zwanej wczesnej epoki brązu. Od razu otoczona została ona kamiennym murem, wzdłuż którego ulokowane zostały drewniano-gliniane zabudowania. Osiedle to przechodziło zmienne koleje losu, istnieją ślady zniszczeń spowodowanych pożarami, aż wreszcie zostało opuszczone, co miało miejsce gdzieś przed około 1500 rokiem p.n.e.

Pół tysiąca lat później, około 900 roku p.n.e. na Górę Zyndrama dotarła kolejna grupa ludzi, którzy wykorzystali wciąż stojące ruiny kamiennych fortyfikacji i zbudowali przy nich swoją wioskę, jedną z wielu istniejących w tym czasie w Kotlinie Łąckiej. Prawdopodobnie osada ta funkcjonowała przez dłuższy czas niż poprzednia, do około 400 roku p.n.e. Po kolejnej przerwie, około 200 roku p.n.e., na krótki okres zamieszkała tutaj niewielka grupa osadników o kulturze bliskiej plemionom celtyckim. W końcu, od około 50 roku p.n.e. nie ma żadnych śladów pobytu ludzi na terenie grodziska przez bardzo długi, trwający prawie półtora tysiąca lat okres. Dopiero w późnym średniowieczu i w czasach nowożytnych miejsce to zaczęli uprawiać przodkowie mieszkańców dzisiejszej wsi Maszkowice.